ශ්රී ලංකාවේ දේශපාලන ඉතිහාසයේ "වීරත්වය" යන්න පාලකයsන් විසින් අර්ථකථනය කරනු ලැබුවේ පදක්කම් සහ උසස්වීම් මගිනි.
එහෙත් එම දිලිසෙන පදක්කම් පිටුපස ඇත්තේ මේ රටේ අනාගතය වළලා දැමූ පාසල් සිසුන් 2,327 දෙනකු ගේ අවසන් හුස්ම සහ අමානුෂික ලෙස වධ දී විසිකර දැමූ සිරුරු බව අද බොහෝ දෙනෙකුට අමතක වී ඇත.
පාලකයsන් විසින් හමුදාව ලවා සිදු කළ මෙම ම්ලේච්ඡ සංහාරය, හුදෙක් කැරැල්ලක් මැඩපැවැත්වීමක් නොව, බුද්ධිමත් තරුණ පරපුරක් සිතාමතාම සමූලඝාතනය කිරීමකි. අකාලයේ උදුරා දැමූ ඒ අහිංසක ජීවිතවල සැබෑ දේශපාලන කතාව සහ ඔවුන් මුහුණ දුන් ම්ලේච්ඡත්වය මෙන්න:
1. මාලා මල්කාන්ති (ගාල්ල සංඝමිත්තා විදුහල): නිහාල් ජයවීර වෙනුවෙන් දඩයම් කෙරුණු 17 හැවිරිදි සහෝදරිය
ගාල්ල සංඝමිත්තා බාලිකා විද්යාලයේ ඉගෙනුම ලැබූ මාලා මල්කාන්ති යනු දකුණු පළාතේ ශිෂ්ය ව්යාපාරයේ නොමැකෙන නමකි. ඇය එවකට කැලණිය විශ්වවිද්යාලයේ ශිෂ්ය නායකයෙකු වූ නිහාල් ජයවීරගේ ඥාති සහෝදරියකි.
දේශපාලන ක්රියාකාරීත්වය: ඝාතනය වන විට 17වන වියේ පසුවූ මාලා, හුදෙක් ශිෂ්යාවක පමණක් නොව දකුණු පළාතේ පාසල් සිසුන් ඒකරාශී කරමින් රාජ්ය මර්දනයට එරෙහිව හඬ නැගූ සක්රීය ක්රියාකාරිනියකි. ඇය, එකල පැවති උද්ඝෝෂණ සහ පන්ති වර්ජන සංවිධානය කිරීමට සක්රීයව දායක වූවා ය. ඉතා බුද්ධිමත් පෙනුමක් තිබූ ඇය දකුණේ ශිෂ්යාවන් අතර දේශපාලන දැනුවත්භාවය ඇති කිරීමට පුරෝගාමී මෙහෙවරක් ඉටු කළා ය.
ඝාතනයේ කුරිරු බව: එවකට පාලකයන්ට සහ ආරක්ෂක අංශවලට අවශ්ය වූයේ ඇයගේ ඥාති සහෝදරයා වූ නිහාල් ජයවීරව කොටු කර ගැනීමට ය. ඔහු සොයා ගැනීමට නොහැකි වූ තැන, පාලකයන් සිය ම්ලේච්ඡත්වය මුදා හැරියේ මෙම 17 හැවිරිදි පාසල් දැරිය වෙත ය. ඇයව "ඇපකාරියක" ලෙස නිවසින් බලහත්කාරයෙන් පැහැරගෙන ගොස් රහසිගත වධකාගාරයක රැඳෙව්වේ ය. එහිදී ඇයට එල්ල වූ අමානුෂික ශාරීරික සහ ලිංගික වධහිංසා මිනිස් මොළයකට සිතාගත නොහැකි තරම් කුරිරු විය. දින ගණනාවක් වධ දී ඇයව ඝාතනය කිරීමෙන් පසු, ඇගේ සිරුර ප්රසිද්ධ ස්ථානයක දමා තිබුණේ අනෙක් සිසුන්ට සහ ඇගේ පවුලේ අයට දැඩි භීතියක් ඇති කිරීමේ අරමුණෙනි. පාසල් නිල ඇඳුම වෙනුවට මරණය උරුම වූ මාලා මල්කාන්තිගේ කතාව,අදටත් වීර පදක්කම් පපුවේ ගසාගෙන සිටින ඇතැම් නිලධාරීන් ගේ දෑත්වල තැවරුණු රුධිරයේ නිහඬ සාක්ෂියකි.
2. දමයන්ති ස්වර්ණලතා (බෝගහකුඹුර): ඌව වෙළාගත් විප්ලවීය නායිකාව
ඌව පළාතේ මීදුම් පිරුණු බෝගහකුඹුර කඳු පන්ති අතරින් මතු වූ වඩාත් ම ප්රබල ශිෂ්ය හඬ වූයේ දමයන්ති ස්වර්ණලතා ය. ඇය බදුල්ල දිස්ත්රික්කයේ බෝගහකුඹුර මහා විද්යාලයේ උසස් පෙළ හදාරමින් සිටි 17 හැවිරිදි වියේ පසුවූ දීප්තිමත් ශිෂ්යාවකි.
දේශපාලන ක්රියාකාරීත්වය: දමයන්ති යනු හුදෙක් සාමාජිකාවක නොව, අන්තර් පාසල් ශිෂ්ය බල මණ්ඩලයේ බදුල්ල දිස්ත්රික් නායකත්වය හෙබවූ ක්රියාකාරී නායිකාවකි. 1987 දී අත්සන් කළ ඉන්දු-ලංකා ගිවිසුමට එරෙහිවත්, නිදහස් අධ්යාපනය පෞද්ගලීකරණය කිරීමට එරෙහිවත් ඌව පළාතේ පාසල් සිසුන් දහස් ගණනින් වීදි බැස්සවීමට ඇය පුරෝගාමී වූවා ය. පාලකයින්ගේ මර්දනය හමුවේ වුවද බෝගහකුඹුර සහ ජම්බුගහපිටිය බදු දුෂ්කර ගම්මාන කරා පයින් ම ගොස් සිසුන් සහ ගැමියන් දේශපාලනිකව දැනුවත් කිරීමට ඇය සතු වූයේ නොසැලෙන ධෛර්යයකි.
ඝාතනයේ කුරිරු බව: ඇගේ සංවිධාන ශක්තිය දකුණේ පාලකයින්ට සහ හමුදාවට දැවැන්ත තර්ජනයක් විය. ඒ නිසාම ඇයව නිහඬ කිරීමට තීරණය කළ පාලකයන්, රාත්රී කාලයේ "සුදු වෑන්" රථයකින් ගොස් ඇයව පැහැර ගත්තේ ය. දින ගණනාවක් රහසිගත වධකාගාරයක රඳවා තබා ගනිමින් ඇයට අමානුෂික ලෙස වධහිංසා පමුණුවා තිබුණි. අවසානයේ ඇයව ඝාතනය කර මළසිරුර මහමග දමා තිබිය දී හමු වූයේ අනාගතයට නායකත්වය දීමට සිටි තවත් එක් දක්ෂ ශිෂ්ය නායිකාවක ගේ බලාපොරොත්තු අළු කරමිනි. 17 හැවිරිදි පාසල් දැරියකගේ ගෙල කපා මරා දැමීම තුළින් එදා රජය බලාපොරොත්තු වූයේ ඌවේ ශිෂ්ය ව්යාපාරය භීතියෙන් දණගැස්වීම වුව ද, දමයන්ති යනු අදටත් අයුක්තියට එරෙහිව හඬ නගන පරපුරකට ශක්තියක් වන අභීත නාමයකි.
3. රම්යා ප්රියදර්ශනී: බැනරය මත වැගිරුණු ලේ බිඳු
සබරගමුවේ ඇහැළියගොඩින් කොළඹට ආ ඒ අභීත දැරිය රම්යා ප්රියදර්ශනී ය. ඇය ඇහැළියගොඩ මධ්ය මහා විද්යාලයේ උසස් පෙළ හදාරමින් සිටි 18 හැවිරිදි ශිෂ්යාවකි.
දේශපාලන ක්රියාකාරීත්වය: 1988 ඔක්තෝබර් 10 වැනිදා "පළමුව මව්බිම - දෙවනුව ඉගෙනුම" යන සටන් පාඨය පෙරදැරිව කොළඹ කොටුවේ පැවති දැවැන්ත ශිෂ්ය උද්ඝෝෂණයේ ඇය සිටියේ පෙරමුණේ ම ය. ඇය එවකට රජයේ මර්දනයට එරෙහිව සහ ප්රජාතන්ත්රවාදය ඉල්ලා හඬ නැගූ ශිෂ්ය බලවේගයේ ප්රබල හඬක් විය.
ඝාතනයේ කුරිරු බව: උද්ඝෝෂණය මැඩපැවැත්වීමට ආරක්ෂක අංශ නිරායුධ සිසුන්ට සෘජුවම වෙඩි තැබීය. ඇය අත තිබූ බැනරය රුධිරයෙන් පෙඟී යද්දී, වෙඩි උණ්ඩය ඇගේ පපුව පසාරු කරගෙන ගියේ ය. ඇය මියගොස් වැටී සිටියේ තමන් දරා සිටි ලේ තැවරුණු බැනරය මත ම ය. ඇය මියගොස් වැටී සිටි ඒ ඓතිහාසික ඡායාරූපය අදටත් 88-89 ශිෂ්ය සංහාරයේ අතිශය කම්පිත සාක්ෂියක් ලෙස සැලකේ. ආරක්ෂක අංශ විසින් නිරායුධ පාසල් දැරියකගේ පපුව ඉලක්ක කර වෙඩි තැබීම තුළින් එදා පාලකයින්ගේ ම්ලේච්ඡත්වය ලොවටම හෙළි විය. ඇයගේ මෙම පරිත්යාගය මුළු රටේ ම ශිෂ්ය ක්රියාකාරීත්වය තවදුරටත් උත්සන්න වීමට ප්රබල හේතුවක් විය.
4. මානෙල් විජේවීර (මාතර සුජාතා විදුහල): විභාග ශාලාව වෙනුවට ටයර් සෑය
මාතර පුරවරයේ සුජාතා බාලිකා විද්යාලයේ ඉගෙනුම ලැබූ මානෙල් විජේවීර යනු 88-89 ශිෂ්ය අරගලයේ දකුණු පළාතෙන් මතු වූ අභීත ශිෂ්ය නායිකාවකි. ඇය මාතර ප්රදේශයේ ම පදිංචිකාරියක වූ අතර, ඝාතනය වන විට 18වන වියේ පසුවූ දීප්තිමත් උසස් පෙළ ශිෂ්යාවකි.
දේශපාලන ක්රියාකාරීත්වය: මානෙල් හුදෙක් ශිෂ්යාවක පමණක් නොව, මාතර ප්රදේශයේ පාසල් සිසුවියන් ඒකරාශී කරමින් "අන්තර් පාසල් ශිෂ්ය බල මණ්ඩලය" හරහා ශිෂ්ය අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන් පෙනී සිටි බුද්ධිමත් සංවිධායිකාවකි. ඇය එවකට රජයේ අධ්යාපන පෞද්ගලීකරණ ප්රතිපත්තිවලට එරෙහිව සිසුවියන් දැනුවත් කිරීමේ සම්බන්ධීකරණ කටයුතුවල නිරත වූ අතර, ඇයගේ එම සක්රීය මැදිහත්වීම පාලකයින්ගේ දැඩි දෝෂදර්ශනයට ලක් විය.
ඝාතනයේ කුරිරු බව: ඇගේ බුද්ධියට සහ සංවිධාන ශක්තියට බිය වූ ආරක්ෂක අංශ ඇයව පැහැරගෙන ගොස් කිසිදු නීතිමය ක්රියාවලියකට යොමු නොකර අමානුෂික ලෙස වධ දී ඝාතනය කළේ ය. පාලකයින් ගේ ම්ලේච්ඡත්වය කෙතරම්ද යත්, ඇයගේ සිරුර හඳුනා ගැනීමට පවා නොහැකි වන සේ මුහුණට වෙඩි තැබීම හෝ ටයර් දමා පුළුස්සා දැමීම (Tyre Pyre) සිදු කර තිබුණේ අනාගතයට නායකත්වය දීමට සිටි දක්ෂ දියණියකගේ ජීවිතය අළු කරමිනි.
5. වී.ජී. සුමනසීලී (මාතර විලයාය මහා විද්යාලය): එළියකන්දේ මරණයේ හෝරාව
මාතර විලයාය මහා විද්යාලයේ ඉගෙනුම ලැබූ වී.ජී. සුමනසීලී යනු දකුණු පළාතේ ශිෂ්ය අරගලයේ නොබියව පෙරමුණ ගත් අභීත දැරියකි. ඇය ඝාතනය වන විට 18වන වියේ පසුවූ උසස් පෙළ ශිෂ්යාවකි.
දේශපාලන ක්රියාකාරීත්වය: මාතර දිස්ත්රික්කයේ පාසල් සිසුන් ඒකරාශී කරමින් රජයේ මර්දනයට එරෙහිව පත්රිකා බෙදා හැරීම සහ විරෝධතා පාගමන් සංවිධානය කිරීමේ දී ඇය සක්රීයව දායක වූවා ය. ග්රාමීය පාසල් පද්ධතිය තුළ ශිෂ්ය බලය ගොඩනැගීමට ඇය කළ කැපවීම එවකට ආරක්ෂක අංශවල දැඩි දෝෂදර්ශනයට ලක් විය.
ඝාතනයේ කුරිරු බව: ඇයව පැහැරගෙන ගොස් රඳවා තබා ගත්තේ මාතර පිහිටි මරණයේ කර්මාන්තශාලාවක් වූ කුප්රකට එළියකන්ද වධකාගාරයේ ය. එළියකන්දේ දී සුමනසීලීට අත්විඳීමට සිදු වූ වධහිංසා අතිශය ම්ලේච්ඡය. මිරිස් දුම් ඇල්ලීම, නියපොතු ගැලවීම සහ අමානුෂික ලිංගික හා කායික වධහිංසා පමුණුවා ඇයව ඝාතනය කළේ ය. අවසානයේ ඇය ඇතුළු තරුණ තරුණියන් රැසකගේ සිරුරු නිල්වලා ගඟට විසිකර තිබුණේ එදා පාලන තන්ත්රයේ ම්ලේච්ඡත්වය ලොවටම හෙළි කරමිනි. එදා නිල්වලා ගඟ දිගේ පහළට පාවී ආවේ හමුදාවේ වීර පදක්කම්වල සැබෑ මුහුණුවරයි.
රටක ඛේදවාචකය: මිනීමරුවන්ට වීර පදක්කම් -
පාසල් සිසුන් 2,327ක් මරා දැමූ ඒ අඳුරු යුගයේ අණ දුන් පාලකයින් සහ එම අණ ක්රියාත්මක කළ නිලධාරීන් පසුකාලීනව "රණවිරුවන්" සහ "දේශප්රේමීන්" ලෙස පෙනී සිටියහ.
තමන්ගේම රටේ අනාගතය වූ බුද්ධිමත් දරුවන්ව ටයර් සෑ මත පුළුස්සා දමා, වධකාගාර තුළ මරා දමා ලබාගත් ඒ වීර පදක්කම් මේ රටේ ඛේදවාචකයේ කැඩපතකි.
"මිනී පෙට්ටිය පොළොවෙන් අඟලක්වත් ඉහළට එසවිය නොහැක"
එදා පාලකයන් පැනවූ මෙම ම්ලේච්ඡ නියෝගය යටතේ තම දරුවාට අවසන් ගෞරවය පවා දීමට නොහැකි වූ දහස් ගණනක් මව්වරුන් ගේ සාපය අදටත් මේ පොළොවේ රැඳී ඇත.
අපි මේවා අමතක කළහොත්, ඉතිහාසය නැවත වරක් රුධිරයෙන් ලියැවෙනු ඇත.
සටහන - රොෂාන් චතුරංග
මූලාශ්ර:
1991-1994 අතුරුදහන් වූවන් පිළිබඳ ජනාධිපති කොමිෂන් සභා වාර්තා.
"ලංකාවේ සිසු අරගලය" - ඓතිහාසික ලේඛන සහ සාක්ෂි.
Human Rights Watch - Reports on 1988-1989 Sri Lanka Massacres.
ප්රාදේශීය මාධ්යවේදීන් සහ සිවිල් ක්රියාකාරීන් එකතු කළ දත්ත.
