"ආදම්ගෙන් පසු, පෘථිවි ඉතිහාසයේ ජීවත් වූ අන් කිසිදු මානවයෙක්, ඔහු තරම් හුදෙකලාවෙන් පෙලෙන්නට නැත."
ඇපලෝ 11 ඓතිහාසික සඳ තරණ මෙහෙයුමේ, "අමතක කරන ලද අභ්යවකාශගාමියා" ලෙස නම කියවුණු මයිකල් කොලින්ස්, මිහිමතින් සදහටම නික්ම යාමේ ශෝකජනක පුවත නිවේදනය කරමින් The Guardian වෙබ් අඩවිය එසේ සටහන් තබා තිබිණි. එවකට බිලියන හතරකට ආසන්න සමස්ත ලෝකවාසී ජනතාවක් විශ්මිතව ඇළලෙමින්, ඇසි පිය නොහෙළා බලා සිටි තීරණාත්මක මොහොතේ, තම සගයින් දෙදෙනා නාඳුනන පොළවක පා තබා යන අසිරිය ආසන්නව සිට හැඟුම්බරව අත්විඳිමින්, චන්ද්ර කක්ෂය තුළ තනිව බලා සිටි මිනිසා එතැන් සිට ගතවූ දශක පහ පුරාවටම තාරකා අතර සැඟවෙමින්, වීර කාව්යයන් තුළ නොතකා හැරෙමින් වුවත් කිසිදා කිසිවෙකුට සම කළ නොහැකි වූ අභීත කර්තව්යයක සාඩම්බරය හද තුළ දරා උන්නේ ය.

"ඒ කුඩා, දිලෙන, නීල සහ ධවල පැහැති ග්රහ වස්තුව, අතිශයින්ම අලංකාර වූත්, නිසංසල වූත් අප සැමගේම නිවහන, මා ඉදිරියෙන් පැහැබරව නැඟෙමින්..."


අභ්යවකාශ තාක්ෂණයේ නව මං සොයා යනු පිණිස, සිය බුද්ධිමය ශ්රමය ජීවිතාවසානය දක්වා ලබා දෙමින්, මානව වංශයේ රන් සලකුණු තැබූ නමුත් ප්රතිරූප උත්කර්ෂයෙන් නොසැලුණු නිහඬ ගගනගාමියා මෙතැන් පටන් පුරාවෘත්තයකි. තුරු මුදුන් ඉහළින් සඳ පායා දිලෙන සෞම්ය සිහිලැති රාත්රීන් හිදී නැවත නැවතත් සිහි කැඳවෙන, අපගේ කුඩා කාලය ගවේෂණාත්මක ආහ්ලාදයෙන් පිරවූ සුධීරමත් මිහිතලවාසියෙකු පිළිබඳ නැඟෙන ස්තූතිපූර්වක මතක සැමරුමකි.
" මම වඩාත් පීඩාවට පත් වුනේ, සඳ ගමන අසාර්ථක වීමවත්, අපට සඳ කරා යාමට, එසේත් නැත්නම් යළි පෘථිවිය කරා ඒමට නොහැකිවීමවත් පිළිබඳ කල්පනා කිරීමෙන් නෙමෙයි. නීල් සහ ඕල්ඩ්රින් දෙදෙනා රැගත් ඊගල් යානයට යළි ආඥා මොඩියුලය කරා ඒමට නොහැකි වී, මට පමණක් පෘථිවිය කරා එන්නට සිදු වූවොත් යන සිතිවිල්ලෙනුයි. මම මොකක්ද පෘථිවියේ මිනිසුන්ට කියන්නෙ. ගමන් සගයින් සඳ මත සදහටම අතරමං කර තනියම පෘථිවියට ගොඩ බහින බියගුල්ලෙක් කියා ඔවුන් මට පරිභව කරාවි."
~ Michael Collins (October 31, 1930 - April 28, 2021)

හිරාන් ද සේරම් ගේ ෆේස්බුක් ගිනුමෙනි